Dag 3 en 4

23 april
Half 9 verzamelen we bij de delifrance die we die dag ervoor hebben gespot en die vlakbij het station is. We gaan met de trein naar.... sommige dingen zijn hier gewoon echt niet te lezen. Gelukkig worden veel toeristische "attracties" wel beschreven in het Engels.. zodat je nog een heel klein beetje weet waar je heen moet. En zit er bij de automaat voor de bank en voor het treinkaartje te bestellen een knop voor Engels. We gaan naar het bamboe bos en gaan naar een tempel die erg oud is en een zeer mooie zen tuin heeft. Bloesembomen staan nog schitterend net als andere bloemen daar. We lopen terug via een andere route en komen langs de rivier die relatief laag staat. Leuke ontmoeting met een groep kinderen die moeten leren Engels praten. We eten in een achteraf straatje met een klein groepje sushi. Die serieus echt super lekker is. Daarvandaan gaan we naar de gouden tempel..en goud is het, maar zeker ook druk. Daar gaan we deze vakantie niet aan ontkomen..want we zitten in de gouden week volgende week. Wat betekend dat heel Japan vrij heeft. We reizen veel met het openbaar vervoer. Wat een leuke lokale manier is.

24 april

6 uur ging de wekker, we moeten nog even wat handigheid krijgen in wat je op een dag mee wilt nemen..zonnebrand, regenkleding etc...Om 8.23 ging de trein. Na een bak thee bij de Starbucks. Ik was wat aan de vroege kant daardoor was de delifrance nog niet open dus bij de starbucks geëindigd. Met een groep van 14 mensen naar Nara. Dit was een trein ritje van een uur. Half 10 op het station en voor we het wisten was het half 1 nog 1 laatste tempel daar bezocht die ik erg leuk vond. Met lantaarntjes. Ik zal jullie niet al de namen geven..mag je wel om vragen..Op de foto's begrijp je wat ik bedoel met lantaarntjes? Weer terug bij het station rond 14.00 want hij vertrekt hier 14.23 en je wacht netjes in rijen achter elkaar en na zo'n 15 km er op te hebben zitten wil je eigenlijk wel vooraan staan om te kunnen zitten in de trein. Op de heenweg konden we in 1 x, maar terugweg had een overstap. Hoe de trein werkt....je koopt kaartje bij de automaat..er is er 1 soms 2 met Engels. Je toets het station in..of je kijkt van te voren op de map in welke zone het station ligt en dus het bedrag dat je moet betalen. Dit betaal je dus in de automaat en je krijgt een ticket en die haal je verder door de poortjes en dan moet je hem niet vergeten weer mee te nemen. Bij het verlaten van je uitstap station doe je hem weer door de poortjes, maar krijg je je kaartje niet meer terug..jammer niets voor het plakboek. De prijzen zijn niet mis..maar ach je wil ergens komen. Rond 16.00 in de wijk gion waar we naar een geisha show zijn geweest. Deze voorstelling is alleen in de maand april te zien. Het was mooi om te zien, maar zaten allen bijna te knikkebollen na zo'n lange dag. Na deze show viel de regen met bakken uit de hemel en werd het tijd om wat te eten..een noedelsoep (ramen) voor de tweede keer. Je gooit opnieuw geld in een automaat en duwt op een plaatje wat je denkt te willen eten en geeft dit aan de bar. Dan maken ze het klaar en kan je heerlijk eten.

Japan

Zondag 1e paasdag..er leek geen eind aan deze dag te komen..althans hij liep gelijk over in voor ons 2e paasdag. Onderweg kwamen wij de tijdszone tegen en was het snel donker en ging het vliegtuig in nacht stand. Vele konden niet slapen waaronder ook ik. Vlucht ging al met al heel vlot en dat gold ook voor de bage drop of, douane..scan van de wijsvingers gemaakt,.vlotjes vlotjes. Dus op 22 april 9.00 aangekomen in Japan! Daar iedereen ontmoet en was het nog zo'n anderhalf uur rijden naar ons hotel in Kyoto. Bijzondere stad, oud en nieuw staat door elkaar. Aangezien de kamers nog niet klaar waren, daar even snel opfrissen en een wandeling. Ik had nog krentenbollen over dus die maar gegeten. Om de hoek van ons hotel op 10 minuten lopen was onze eerste kennis making met de tempels, waar we er nog veel meer van gaan zien. Daarna het treinstation wat echt zo enorm hoog is en een loopbrug heeft waar je doorheen de stad kan zien. Foto's worden er niet mooi op..maar even genieten was het wel.

Plaats aan de Middellandse zee

Vliegen, reizen ...tegenwoordig kan je alle kanten op en kan je het zo gek, luxe en duur maken als dat je zelf wilt. Na een wat actievere vakantie nu tijd om wat te relaxen.... Dat was even wennen..maar zeker mogelijk. All in...je leeft van ontbijt, zwembad, lunch, zee naar het diner en daarna was het tijd voor een spelletje en een lekker drankje. Nu is dat op zich ook al een hele uitdaging. Alle frisdranken hebben we natuurlijk wel uitgeprobeerd en water tussendoor noodzakelijk om de hyperactiviteit van de suikers wat te verminderen, dus aan het eind van de week werden het wat sterkere drankjes..gewoon om uit te proberen. Ze hadden Likeur...die vonden wij even wat minder, maar de rumcola en de gintonic vielen in wat betere aarde. Daarnaast was de aandacht van de mannelijke bevolking ook best aanwezig. Als je ego wat opgekrikt moet worden kan je gewoon even hierheen komen. Waar we zijn...?!Turkije en dan met name Konakli. Zo'n 11 km onder Alanya. Zo'n 2 uur rijden met de bus van een bekende touroperator die natuurlijk tussendoor nog even een toeristenstop maakt in een winkel waar het gewoon lijkt of je in Europa bent, want alles staat geprijsd in euro's. Verbaas ik mij hierover?! Welnee en niet echt alles is nieuw, maar wel contrasterend met waar ik 2 weken geleden vandaan kwam. Toeristisch is het hier absoluut. De hotels worden de grond uitgestampt alsof het niets is en de wat oudere en kleinere zullen hier vast en zeker het onder spit gaan delven. Mooi..Ja op het oog wel, maar naar mijn bescheiden mening vind ik het allemaal wat over de top. Daarbij is het natuurlijk wel zo dat de mensen hierdoor werk hebben en dus een mooie boterham kunnen verdienen. Het levensonderhoud is hier wat goedkoper. Dat was vooral te zien op de markt. Echter als ik kijk naar die jongens die in het restaurant, bar, lobby aan het werk zijn neem ik er mijn petje voor af. Diensten van 12 uur op je benen staan en veel maar accepteren van die soms zeer brute toeristen die vinden dat ze van alles kunnen maken. Nu was het nog niet zo druk maar als het seizoen echt losgebarsten is en de temperatuur wat verder oploopt.... Daarnaast zijn ze super vriendelijk, netjes, behulpzaam en ze onthouden je naam en willen graag na hun dienst nog wel een drankje met je gaan drinken....opvallend vond ik dat er veel in de hotels en markten gesproken werd in het Duits. Wanneer je Engels sprak vonden ze dat erg leuk, omdat ze zich daar al beter mee verstaanbaar konden maken en dus graag "gesprekjes" met je aangingen.
Het weer was geweldig. Het begon wat fris, maar goed voor ons om er even aan te wennen, want tegen de tijd dat we weggingen waren we mooi verkleurd door de zon, kenden we de weg in de omgeving en voelden we ons er al aardig thuis. Waar een tijd is om te komen is er ook een tijd van gaan. We hebben genoten van de vriendelijkheid, verbaast over het vele toerisme ( vooral in de zomer), verwonderd over de vrijpostigheid, het doorzettingsvermogen en moed van de Turkse man, geërgerd aan de opdringerigheid van de winkeliers, verliefd geworden op het heerlijke weer en het stenen strand. Tot snel!

Thuis

et vorige verhaal ben ik geëindigd met het feit dat we nog een leuke kookles zouden gaan volgen. Het was een succes hoor. Dus bereid je maar voor als je weer bij mij komt eten....Eerst zijn we over de markt gelopen waar we weer vanalles zagen en waar we wat uitleg kregen. Vervolgens een huisje ingegaan waar een lieve oude dame was die alleen spaans sprak en ons duidelijk maakte wat er wanneer moest gebeuren. Handen en voeten kom je een eind. Daarbij sprak degene die met ons mee was vanuit het hotel wel een woordje Engels waardoor we ook dingen konden vragen over het huis en hoe ze daar wonen. Erg leuk om nog een echt Nicaruaans huis van binnen te zien. Van buiten lijkt het klein maar de huizen zijn vooral diep. Ik zal het jullie echter niet aan doen om wat ik heb gemaakt ook thuis te maken, want alles wordt gefrituurd in de pan. Van de bakbananen hebben we tostones gemaakt. (stukjes bakbanaan pletten en dan in olie bakken). We hebben rijst met bruine bonen gemaakt. Tortilla's gefrituurd. tomaat, ui, paprika, chilli even bakken en die kunnen dan op de gebakken tortilla's en dan nog wat geraspte kaas erop. Enkele stukjes kaas gefrituurd en dan wordt het extra zout, nog een mengsel gemaakt met ei, kippenbouillon en maggi (dus veel zout) en iets van kerrie, daar tortilla doorheen gehaald gevuld met kip en het tomaatmengsel, dubbelklappen en weer even frituren. Alles lekker op een bord en smullen maar. In de avond nog met een groot deel van de groep gegeten en de mailadressen uitgewisseld. Nog 3 uurtjes geslapen en om 02.30 vertrokken we naar het vliegveld. Het was nog een uurtje rijden naar Managua de hoofdstad van Nicaragua. Onderweg kwamen we weinig verkeer tegen, echter 1 keer even flink op de remmen want 2 koeien besloten om plotseling over te steken. Onze vlucht stond om 6.00 gepland. Enkele van de groep hebben een verlenging geboekt en dus van heb hebben we ook eerder afscheid genomen. Alles verliep soepel. De winkeltjes begonnen hier en daar rond 05.00 open te gaan. En we vertrokken mooi op tijd in een vol vliegtuig. Op Houston moesten we flink wat tijd overbruggen (6.00 uur) en de vorige keer duurde de douane nogal een tijd, vandaag hadden ze wat meer haast en ging alles een stuk sneller en bij de security scan mocht er plots ook niets meer uit de tas. Wat kunnen die Amerikanan dan toch "apart" overkomen. Al met al vloog de 6 uur voorbij en om 17.00 vertrokken we dan toch echt naar Nederland, waar we 9.30 de bagage weer hadden en na afscheid te hebben genomen van allen opgewacht werden door de familie en nog even bovenop het dek vliegtuigen zijn wezen kijken. Brr koud en nat. Dat zal weer even wennen worden hier in Nederland. Maar ook fijn hoor! Ik kan terug kijken op een mooie reis. Ik zal de foto's eens terug gaan kijken.

Granada

Hoi allen, leuk dat jullie mij na bijna 3 weken nog steeds volgen! Ik kan zien dat ze veel gelezen worden, leuk!!!

Granada heeft een kleurrijk oud koloniaals centrum waar je in Parque Colin goed kan zitten om mensen te bekijken. In alle parken in Nicaragua is wifi en dat is veelal te merken. Het is een stad met 2 gezichten want in het centrum kan je goed rondlopen en genieten van de gekleurde huizen en vriendelijke mensen, maar bij de boulevard kan je beter niet komen. Vele hangjongeren en bendes zijn er vooral in de avond actief. Wij zijn er op Goede vrijdag wat betekend dat vele winkels dicht zijn, maar ook dat er veel processies worden gehouden, door de straten en vanuit diverse kerken. We krijgen een tour door Granada en de gids legt diverse zaken uit. Veelal klinkt de muziek droevig en we vinden het jammer dat we hier niet meer met Pasen zijn, omdat dan na een lange tijd weer feest is en er weer flink wat vuurwerk afgestoken zal worden....Dan zitten wij echter in het vliegtuig naar huis. Echter voor die tijd genieten we volop in Granada van het weer, zwembad die de nodige verkoeling verzorgt tussen 14.00-16.00. Een super afsluiting van deze geweldige 3 weken. Vanmiddag ga ik nog onder begeleiding wat Nicaruaans eten voorbereiden en koken en ben ik benieuwd wat het gaat worden. Tot later!

San Juan del Sur

Na Ometepe hebben we weer de ferry terug gepakt. Nu heerlijk bovenop gezeten en gestaan wat een veel fijnere ervaring was dan de heenreis. Er staat momenteel heel erg veel wind. Niet alleen daar maar ook op de plek waar we na een uurtje rijden met de bus aankwamen. San Juan del Sur, liggend aan de Noordelijke stille oceaan. Een surfers en backpackers oord. Op de boulevaard zijn ze allerlei muziekinstallaties en podia aan bouwen. Wat houden ze hier van muziek...maar serieus het staat zo enorm hard..niet normaal. Gelukkig ligt ons hotel enkele blokken hiervanaf en staat de wind de andere kant op. De wind blijkt voor de surfers niet goed te staan. Weinig golf te zien. De hoeveelheid wind en de warmte horen bij de maand januari zegt men. Nu zou het wat aangenamer moeten zijn. Tussen 13.00 en 16.00 wil je eigenlijk niet buiten lopen en wordt je wel verplicht siësta te houden. Aangezien het hier aardig is ingesteld op toeristen...dat is weer even wennen...kan je gemakkelijk iets vinden om wat te eten en drinken en ook zeker wat anders dan de standaard gerechten van de laatste tijd. De prijzen echter zijn hier ook vermenigvuldigd en de porties worden kleiner of niet specifiek lekkerder. Ook de souvenirsprijzen zijn vermenigvuldigd wat heel erg jammer is. Hieraan merk je onder andere dat hier heel veel Amerikanen komen en die liggen het er wel voor neer. Dat zagen we ook enorm in Costa Rica waar de prijzen voor de excursies al extreem hoog zijn. Beetje jammer. Besloten om nog een boottochtje met enkele van de groep te doen. Uurtje varen, in een baai wat zwemmen en snorkelen..je kon meer zien dan verwacht..in andere maanden kan je ook dolfijnen en of walvissen zien, maar dat seizoen is afgelopen en ook de trek van de schildpadden om eieren te liggen was op zn laatst in december/ januari. Terug gevaren en van een mooie zonsondergang kunnen genieten. De sfeer op de boulevard is zeer apart en zeker niet uitnodigend s avonds. Veel dronken mensen, veel armoede, veel contrast, voelt niet fijn. Dus in een straatje wat achteraf, goed gegeten en als toetje...het eerste sinds lange tijd..een heerlijk ijsje van watermeloen. Gedurende de afgelopen dagen ook zo nu en dan processies gezien. Die van vandaag was wel apart. Groepje mensen houden het verlichte beeld van jezus aan het kruis vast, dit moet echter ook verlicht woorden dus de 5 mensen erachter rijden op een karretje de generator erachteraan. Daarna volgt de fanfare en vervolgens de stoet met mensen van het dorp. Het is hier de heilige week voor Pasen en dat is niet te missen. Vandaag vertrek naar Granada onze laatste stop. Wat vliegt de tijd! Daar zullen we morgen op Goede vrijdag waarschijnlijk heel veel processies mee maken. We krijgen er uitleg bij van een gids als het goed is. Dat is wel even wat anders dan in Nederland.

Ilse de ometepe

Ometepe is een eiland van 276 vierkante kilometer in omvang, in het Meer van Nicaragua, met 32.400 inwoners. Het eiland behoort tot het departement Rivas en bestaat uit de gemeenten Moyogalpa en Altagracia. Ometepe wordt gevormd door tweevulkanen: deConcepciónen deMaderas. 2 van de groep hebben gisteren besloten om de 1e te gaan beklimmen. Ze zijn tot 200 m onder de top geëindigd. Het werd te gevaarlijk. Veel in de wolk gelopen die vaak om deze vulkaan heen hangt. Toen we hier aankwamen konden we hem mooi zien, maar de dag erna in wolken gehuld. Het waait momenteel erg hard waardoor het ook een stuk minder warm lijkt. Verbranden ligt dan ook op de loer. Aangezien ik eindelijk mijn schouders eens aan de zon waagde hebben die het ook gelijk geweten. Leuk om dan weer je rugzak op te doen.... bij het hotel hebben we met 6 personen besloten om een lazy day in te lassen. Busje van het hotel geregeld en met chauffeur naar de natuurlijke bronnen van Ojo de agua geweest. Even gezwommen en daarna naar het strand geweest, lekker gegeten en geluierd tot er een heel kort klein buitje overkwam waar je goed nat van word de de vele wind die er staat. In de avond hadden we bij het hotel een bbq geregeld wat gezellig was. Op naar de komende " lazy days"

Vervoersmogelijkheden

Eens even naar het straatbeeld kijken...wat hier net wat anders is dan in Nederland.
Auto's met geblindeerde ramen en niet zo'n klein beetje ook. Niet verboden..Paard en wagen en de ossen met een kar. ( vele jaren terug) Wat goedkoper dan een auto zijn de vele brommers die hier rijden. In steden heb je de tuctucs. Taxi's zijn veel al kleine auto's nissan micra of suzuki..en de grote wagens zijn veelal Toyota pick up trucks of van Hyundai. Daar zit geld. Daarnaast rijden hier natuurlijk ook de beroemde gele schoolbussen of de mooie gekleurde bussen en de busjes toyota coaster of Mitsubishi die iedereen vervoeren incl ons. Natuurlijk heb je ook de fietsers..natuurlijk niet de ebikes...maar alles wat ze bij ons van het station zouden weghalen en naar de sloop gebracht zal worden. Dan heb je nog het vliegtuig..ja daar bedoel ik dus mee dat wij vandaag op het eiland Isla de Ometeppe aan zijn gekomen per zeeer volle ferry. Vervolgens weer in een busje werden geladen en na een stukje rijden zagen we 2 militairen ( we mochten door) en plots rijden we over de landingsbaan van het vliegveldje van het eiland. Weer 2 militairen en we waren er overheen. Dit was best bizar. Tot morgen!