De vakantie is inmiddels alweer 3 weken geleden en dus tijd voor een up-date. Ik heb de laatste drie weken voor mijn gevoel meer gedaan dan in de afgelopen 2 maanden. Ik schrijf deze weblog net enkele dagen voordat mijn zus hier aankomt. Dat zal wennen worden......

Anderhalve week geleden op dinsdag hadden we helaas een wat minder leuke ervaring met Afrika. Het gebeurd erg vaak, maar vaak niet bij je zelf. De tas van Melody is gestolen. We waren op een plaats waar we normaal eigenlijk niet komen. Ik zat achterin samen met Isla in de buckie. Melody was net weer voorin de auto gestapt en lag haar tas neer en opende de deur aan de andere kant om een collega in te laten stappen die de achterklep waar wij dus zaten dicht deed. Melody zag iets, dacht dat het haar collega was, maar het was een jongen die de deur open deed, hij zei vervolgens: 'sorry M'dam' hij pakte haar tas en rende weg. Melody was zo verbaasd, dat wij aan haar vroegen wat is er gebeurd? Onze collega begon in het Zulu van alles te roepen en iemand ging erachteraan. Helaas geen tas na een tijdje. Het was hier ook geen goede buurt, wie wij waren? Youth For Christ, oh nog Christenen ook, waarom doen ze dat toch jullie aan, jullie zijn niet eens toeristen..........

Je schrikt maar je bent allang blij dat hij het eigenlijk op een hele vriendelijke manier deed. Geen messen, pistolen e.d. Je wordt weer stilgezet bij het feit dat je toch echt voorzichtig moet zijn. Maar ook bij het feit dat die jongen heel goed wist dat wat hij deed niet goed was en je ziet dat hij geen andere oplossing ziet om aan geld te komen. Helaas voor hem zat er alleen een lekkere lunch in en een beetje geld, een rijbewijs en pinpasjes e.d waar hij niets mee kon doen. Die dag nog naar het politiebureau in het centrum gegaan, maar helaas de aangifte moet bij het dichts bijzijnde politiebureau gebeuren waar het incident heeft plaatsgevonden. Dus de volgende dag is Melody met een andere collega naar het politiebureau gegaan. Drie bureaus verder en drie uur verder had ze een dossiernummer en een soort van bewijsje dat haar rijbewijs is gestolen en toch kan rijden.

Helaas zijn we hierdoor ook voor een tijdje de sleutel van onze postbus kwijt. Dus als er post is gestuurd naar mij, zal het een tijdje duren voordat ik dit daadwerkelijk zie, ben ik bang. Hier moeten we nog een oplossing voor vinden, maar ja....

Ik wil iedereen opnieuw bedanken voor de kaarten die ik heb mogen ontvangen. Dit werkt heel bemoedigend op momenten dat je je wel eens afvraagd waarom je hier nu eigenlijk bent en het idee hebt dat je niet zo veel hier kunt betekenen. En ook voor de extra fotoruimte die ik heb gekregen!

Naast deze minder leuke ervaring maken we ook leuke dingen mee. Zo hebben we vorige week vrijdag voor de meiden van de shelter een bingoavond georganiseerd en hadden we enkele kleine cadeautjes gemaakt voor de winnaars. Ze vonden het erg leuk. Ze vonden het spel zo leuk dat we het gisteren zelfs overdag met enkele meiden hebben gespeeld, zonder prijsjes, en we zullen het vast en zeker nog wel vaker doen. Gisterenavond hebben we de verjaardag van een van de meiden gevierd, overdag kaarten voor haar gemaakt en 's avonds een film gekeken.

Het is een tijdje erg onstabiel in de shelter geweest. Meiden gingen, kwamen, liepen weg enzo. Zo hebben we een tijdje geen meiden overdag thuis gehad, waardoor er voor ons weinig werk was. Nu zijn er sinds een week weer 2 nieuwe meiden. Deze zijn 16 en 18 jaar oud. We hebben kleurplaten geprint van Winnie de pooh en dit vonden ze helemaal leuk om te kleuren. Hieraan is wel te zien dat het niveau van de kinderen totaal verschilt van andere kinderen die 16-18 jaar zijn, maar ook dat alles wat je aanbied ze erg leuk vinden om te doen. Dit stimuleert mij om creatieve dingen te verzinnen om met ze te doen.

Aangezien deze twee meiden niet naar school kunnen voordat het nieuwe schooljaar begint betekend het dat ze tot januari hier dag in dag uit zullen zijn. Ik ben van plan om een soort programma op te stellen zoodat ze toch iedere dag wat te doen hebben, met of zonder ons. Hoe en wat dat weet ik nog niet, maar als iemand ideeen heeft hoor ik ze graag. J Inmiddels hebben we nog 2 meiden erbij gekregen dus dat is een goede zaak.

Zondag 10 augustus zijn we met de meiden van de shelter naar de kerk geweest. Dit is dan een traditionele IsiZulu church in KwaMashu. De kerk waar we zijn geweest was erg groot en ik dacht dat wij een grote kerk hadden, maar dat valt dan wel weer mee. De dienst duurde zo'n drie uur. Waarin veel wordt gezongen en gesproken, en helaas weinig van te verstaan is. Maar ze hebben een groot koor wat zeker goed kan zingen en ook al kan je het niet verstaan het is mooi om naar te luisteren. Als we niet naar deze kerk gaan dan gaan we naar Christ Church Glenwood en in de avond gaan we naar de Grace Family church. Dit zijn eigenlijk maar korte diensten van beide een uur.

Donderdag 7 augustus heb ik mijn eerste 2 echte huisbezoeken gedaan in de Community. Daarna heb ik er ook alweer meer gedaan. Dat is een hele ervaring. Het is heel interessant om te zien waar mensen leven. Het is werkelijk gewoon een klein hutje...meestal 1 kamer, soms 2 kamertjes, gemaakt van klei of steen, met of zonder een raam. Vaak horen de interns die werken in het drop-in centre van mensen dat iemand ziek is, of hulp nodig heeft met het regelen van een ID. Dan wordt er een bezoek gebracht aan die persoon. Zo kwam een jongen vragen of we bij zijn moeder langs wilden gaan omdat ze erg ziek was. De kans dat ze beter wordt is klein maar naar een hospis wil ze niet. Hierdoor moet de jongen voor zijn moeder zorgen en kan hij dus niet naar school. Wat als gevolg is dat zijn toekomst er niet beter op wordt en moeilijk aan werk zal kunnen komen e.d. Dit is helaas niet een enkel probleem maar een probleem van vele personen in de communitie. Mensen kunnen niet op zoek naar werk omdat ze moeten zorgen voor andere mensen. De ziekte waar dan ook veel aandacht aan besteed wordt is hiv-aids. De medicatie hier is erg duur en er zijn zelfs mensen die vervolgens als ze medicatie hebben het verkopen zodat ze geld hebben om eten van te kopen. Als ze de medicatie slikken is het de vraag of het aanslaat, aangezien er diverse methoden (pillen) zijn die voor ieder mens verschillend zijn, en het ligt aan het stadium van de ziekte. Ze krijgen echter maar de gelegenheid om 3 keer hun medicatie te wisselen omdat het anders te duur is voor de artsen en de artsen geen tijd hebben om heel persoonlijk naar een zaak te kijken en iedere week terug te laten komen om te kijken of het de juiste samenstelling is. Of te wel het is een groot en steeds groter wordend probleem waar je zeker hier veel mee te maken hebt en waar je de gevolgen goed van kan zien.

In Durban is een heel traditioneel gerecht wat gemaakt wordt door de Indiers. Dit gerecht wordt wel Bunny chowe genoemd. (waarschijnlijk anders geschreven

Het is lekker maar ook behoorlijk pittig. Een kwart van een wit brood dat je uitholt en daar gaat de currie in (bonen, chicken, beef of mutton) en dan het brood dat je er uit had gehaald er weer bovenop leggen.

Een ander gerecht is de roti, met bijvoorbeeld chips (patat) en groente en een saus opgerold. Als je er 2 besteld kan je er makkelijk met zijn drieen van eten. Heerlijk!

Van ijs houden de meeste mensen hier ook, helaas is het niet echt goedkoop, maar gelukkig zeker wel erg lekker.

Op 9 augustus was het Womansday. Of te wel een dag die in het teken staat om vrouwen te verwennen. Op een afrikaanse zender wordt er zelfs de hele maand aandacht besteed aan vrouwen. Met als thema.....je kan niet zonder ze. Nou zo'n dag moeten ze in Nederland ook maar eens invoeren.

Tot de volgende keer!

Annelies