Hallo allen!

Na wat dagen zonder internet komt hier het verhaal van de afgelopen dagen.

Zaterdag 6 december, zoals eerder verteld zijn we met de shuttle bus van port Douglas naar Cairns gegaan. Ze zijn hier ook steeds stipt op tijd. Je zou denken take at easy, maar dat is het zeker niet. In het hotel in Cairns aangekomen, kom ik er achter dat ik mijn koffer kapot heb getrokken. Na dus vele jaren met mijn reistas gereisd te hebben, moesten we nu toch wel even snel een nieuwe gaan kopen, want de dag erna moesten we gaan vliegen. Het is een geweldige zwart met roze koffer geworden met uiltjes. Nee inderdaad niet wat ik snel zou kiezen maar gewicht, grote en de prijs zorgen dat we deze toch maar in het winkelcentrum zijn gaan kopen. Na de koffer weer terug naar het hotel te hebben gebracht hebben we de Esplanade uitgelopen tot de haven en de lagoon. Daar heerlijk alle mensen bewonderd die daar lekker aan het zwemmen waren. De lagoon is een groot, openluchtzwembad waar iedereen gratis kan zwemmen of erom heen kan liggen in het gras of aan de kade. Het zeer bijzondere moet ik toch even melden is dat we nog steeds geen Nederlanders zijn tegengekomen onderweg. ( Dat zal ik vast later niet meer kunnen zeggen:-))Daarna heerlijk gegeten en de koffer overgepakt en bij tijds naar bed gegaan want de wekker stond om 4.45. Onze shuttle pikte ons om 5.30 op en we vlogen met een relatief klein vliegtuig naar Ayers Rock. De tijd ging een half uur terug dus dat was te doen. Het is groener dan we dachten, maar zeker niet koeler. De temperatuur is opgelopen naar 44 C. Zodra je buiten bent wordt er aangeraden om elk kwartier te drinken en 1 liter per uur. Trials zijn afgezet...het is te warm. Toch zijn we wel een rondje gereden, klein stukje gelopen. Ik zeg niet snel dat het warm is, maar hier diverse keren benoemd. We hebben een flinke hoeveelheid eten en drinken ingeslagen. We zijn er gelukkig niet te lang, maar zeker mooi om te zien. Voordat we naar de dunste willen gaan kijken vinden we een raar beest in de gordijnen. We bellen de receptie en denken dat het een grote kakkerlak is. Een jongen komt vervolgens stoer binnen maar zegt dat het een botnet is en best gevaarlijk zijn en kunnen steken. Wij onze vluchtroute bedacht en die bleken we nodig hebben want na hem met de jellow pages te hebben neergeslagen begint hij gewoon weer te vliegen wij snel naar buiten en debie sloot zich op in de badkamer. De jongen gilde denk ik harder dan wij. Uiteindelijk toch neergeslagen en buiten gegooid. Nog net op tijd voor de zonsondergang bij Uluru. Waar het druk was met vele busjes. Waar die plots allemaal vandaan kwamen dat weet niemand:-)

De volgende dag naar Cooper Peddy, zo'n 650km verder. Een mijnstadje in de middle of nowhere. Via de Stuart highway dalen we af naar het zuiden. Morgen nog een rit van 550km op het programma. En mocht je denken dat we veel mensen tegenkomen...het tegendeel is waar. Hier en daar een auto of busje, maar het zijn hele einden met niets. Rood zand, bosjes en struikjes, een brandende zon 40C en asfalt. Cooper Peddy ligt dus midden in de woestijn delen zijn onder de grond gebouwd, maar ik kan me niet voorstellen dat je hier woont. Zo afgelegen van alles en iedereen. Toch is het verbazingwekkend wat er in de supermarkten te krijgen is...gewoonte alles wat je nodig hebt.

Dit was het weer voor nu!