Hallo Hallo

Het gaat hier helemaal goed!! En bij jullie??? Ik lees al jullie mail wel, maar vanwege het trage internet in het internetcafe, kan ik bijna niets terug sturen, 1 mail in een half uur en een verslag als dit zo'n 45 minuten. Dus jullie snappen wel....het duurt allemaal wel wat langer...maar ja daar ben ik wel aangewend....ik mis het internet dan ook eigenlijk niet....mijn dagen zijn drukker, voller en behoorlijk interessant.

Ik heb een heleboel te vertellen, moet alleen even verzinnen waar ik ga beginnen. Het werk hier in de communitie is heel anders dan dat van in Durban. Hier is een geheel schema wat er ongeveer op een dag gedaan moet worden. Dat ziet er alsvolgt uit:

Het houdt in dat wij rond 9.00 vaak aankomen (de interns die deze week zijn begonnen) beginnen om 8.00. Dan doen we dus huisbezoeken, schoolbezoeken, wat dan ook, administratie, wekelijksraport schrijven. Als ik denk dat ik een beetje van dat administratieve werk af was, kan ik nu alvast er weer aan gaan wennen. Hier wordt het in het engels geschreven en vervolgens nog een keer geschreven voor de coordinator, want een computer hebben we niet in het centre, of te wel veel extra werk. Ik zou er graag wat anders op willen verzinnen maar wat???

Rond een uurtje of 2 komen de eerste kinderen en doen we wat het op het programma staat. Boven alles staat wel altijd het huiswerk. Met slecht weer is het wat minder gemakkelijk want dan heb je vele kinderen bij elkaar in een kleine container, lekker opproppen, maar dat vinden ze niet erg. We hebben dan ongeveer 1,5 uur om met de kinderen door te brengen, en ik moet zeggen dat die tijd vliegt. Het ene moment zijn ze er en vervolgens worden we opgehaald en is het eind van de werkdag. Ik zou liever wat later beginnen en wat langer met de kids doorgaan, maar zo zitten hier de werktijden niet in elkaar. Ik kan mijn creatieviteit weer naar boven gaan halen...toch wel weer goed die sph:)

Ik ben deze week één dag meegeweest met after care programma. Dit was een intensieve dag. We zijn begonnen met een gehandicapte jongen op te halen. Hij is 3 jaar geleden met een mes in zijn rug gestoken en is verlamd geraakt. Hij is alleen thuis en zijn moeder draagd geen zorg voor hem en zijn broers en zussen gaan naar school of zijn ook weg. Hij woont in een van de slechtste townships (sloppenwijken) Met een modderweg. Aangezien het redelijk veel geregend had was de weg ernaar toe erg moeilijk te berijden en behoorlijk slipperig. Hij heeft een rolstoel maar absoluut geen plek om daar mee te rijden, omdat er niet echt een weg is. Tussen hutjes van klei en hout een rode modderweg op de rug van een heuvel, hoe rijd je daar met je rolstoel? Wij gingen met hem naar een dokter. We hebben hem de trappen opgedragen om bij de dokter te komen. Na anderhalf uur wachten bleek dat de dokter hem niet kan helpen, de wond die hij op het moment op zijn onderrug heeft is erg diep en groot (doorligwond) deze blijkt er al vanaf augustus te zitten, maar zijn moeder heeft dit altijd verzwegen en hij heeft nu een operatie nodig. De dokter heeft een motivatie brief geschreven zodat hij nu naar het ziekenhuis kan. Waarschijnlijk volgende week. De vraag is echter op het moment: Is er in de buurt een 24 uurs zorg opvanghuis en een school waar hij heen kan? want hij ligt dag in dag uit in bed. Wij zijn heel erg aan het zoeken maar helaas hebben we nog niets gevonden en is de volgende stap om naar de health department te gaan om meer informatie te vinden. Helaas moesten we ook de jongen weer terug brengen in een klein koud huisje, waar hij helemaal alleen is...dag in dag uit. We hebben met hem gebeden om hem kracht en moed te geven door te gaan en de hoop niet op te geven.

De volgende zaak waar we mee verder gingen is een zaak over een straatjongen die is doodgestoken vorige week vrijdag. Hij is gevonden op zaterdag en de straatjongens hebben contact opgezocht met Youth for Christ. Het was echter moeilijk om de ouders (familie) te vinden van deze jongen. Vervolgens via via via zijn ze toch in contact gekomen. Het blijkt dat deze jongen met kerst en oud en nieuw nog thuis is geweest. Helaas zijn echter zijn ouders ook al overleden, dus zijn 2 grootmoeders (coco's) zijn naar Pietermaritzburg gereisd en wij hebben hen ontmoet op kantoor. Vandaar zijn we naar het politiebureau gereden, genaamd: speurtak van de politie. (grappig hoor af en toe die afrikaanse woorden). Hier hebben we na een tijdje wachten de rechercheur gesproken die deze zaak behandelde. Zo weten we nu ongeveer wat er is gebeurd en hoe. (Ze waren beiden voor een zaak aangeklaagd en daar hebben ze ruzie over gekregen. Deze rechercheur bleek ook veel van de straatkinderen te kennen. Zo is degene die verdacht wordt nu ook opgepakt en wordt volgende week voorgeleid. Hiervandaan zijn we naar het mortuarium gegaan. Dit is wel heel anders als ik denk dat het bij ons zal zijn. (al weet ik dat niet, want daar ben ik nog nooit geweest.) Er stonden op het terrein vele gebouwen en er was een soort klein gebouwtje met een receptie waar je eerst heen moet. Hier zaten nog wel meer mensen te wachten. Vervolgens gingen we naar een ander gebouw, maar de coco's konden hem niet identificeren want er waren op dit tijdstip te veel popes (door de staat betaalde begrafenissen), ze waren druk bezig met die lijken. Van buitenaf kon je allemaal mensen in groene uniformen zien die hard bezig waren. (leek op een operatie kamer, toch wel gek hoor) Aangezien we naar zijn paspoort op zoek waren, zijn we vervolgens naar zijn vrienden op zoek gegaan en met ze gesproken en naar hun 'sloophuis' gereden en een tas meegekregen met zijn laatste bezittingen. Hier zat helaas geen identifiteitskaart in. Het probleem is dus nu dat er geen overlijdensdatum (deathcertificate) opgeschreven kan worden. Soms zitten dingen behoorlijk ingewikkeld in elkaar en probeer je erg goed te begrijpen hoe het in elkaar zit, maar doordat ze zelf het ook niet helemaal weten en dan ook nog moeten vertalen in het Engels missen we af en toe toch wel wat dingen, zeker wat betreft bureaucratie.

Dit was dus wel een hele drukke en ingrijpende dag, maar ik vond het super interessant.

Huiselijk nieuws

Inmiddels zijn er weer nieuwe mensen in het huis bijgekomen, 2 nederlandse jongens, Sjoerd en Marten. Zij zullen gaan werken op het project L'abri wat betekend dat ze vaak daar zijn. (+/- 45 km boven Pietermaritzburg)

Esmeralda en ik zijn weer naar een andere kamer verhuisd en zo heb ik gisteren weer opnieuw al mijn kerstkaarten opgehangen (ja hier laten we ze wat langer hangen als dat we in Nederland doen:) Nu slapen we dus met 4 personen op een kamer...even wennen maar...zeker leuk....vooral het uit en inelkaar zetten van metalen stapelbedden...kracht mag je daar wel voor zoeken:)

Wanneer ik weer wat zal schrijven....is afwachten...TOT MAILS

HEEL VEEL GROETEN!!!!
ANNELIES